Het verhaal van Bart
Als middelbaar scholier wordt het leven van Bart in 2014 volledig op zijn kop gegooid. Tijdens een vakantie in Zweden krijgt hij midden in de nacht een epileptische aanval. Na diverse onderzoeken in Nederland blijkt de pas net zeventienjarige een Arterio-Veneuze Malformatie (AVM) in zijn hersenen te hebben zitten. Dit is eigenlijk een prop samengegroeide bloedvaten die bij hem epilepsie veroorzaakt en later in zijn leven ook tot een hersenbloeding had kunnen leiden. Om die reden wordt hij in februari 2015 succesvol geopereerd. Helaas niet zonder gevolgen. Zo is er sprake van niet-aangeboren hersenletsel (NAH) dat hem verschillende beperkingen oplegt. Na enige tijd van aanmodderen en tobben, begint hij in 2016 aan een revalidatietraject bij Rijndam. Hier zet hij de belangrijkste stappen om te leren omgaan met een leven vol grenzen. Over deze belangrijke stappen en het revalidatietraject schrijft hij in zijn blogs.
1. Balanceren over een dun koord
Het is 14 april 2016. Ik stap door de schuifdeuren naar buiten, waar het grijs en grauw is. De wind verwelkomt mij met een verrassend aangenaam, zacht briesje dat langs mijn gezicht gaat. Bijna bij de straat aangekomen, kijk ik nog een laatste keer achterom. Ik heb zojuist afscheid genomen van mensen die in korte tijd enorm veel voor mij zijn gaan betekenen. Het zorgt ervoor dat ik mijn wandeltocht naar Rotterdam Centraal met een enigszins sentimenteel gevoel vervolg. Het is een dubbel gevoel met aan de ene kant de opluchting en gepaste trots dat ik dit heb doorstaan en aan de andere kant de vertwijfeling en lichte angst, omdat mijn nieuwe ik terug in mijn oude, soms wrede wereld wordt gegooid. Het is alsof ik net een berg heb beklommen, waar ik op de top heel even van het uitzicht heb mogen genieten, om mezelf vervolgens weer op te moeten laden voor de afdaling. Verschillende mensen hebben mij hierbij zo goed mogelijk voorbereid; zij hebben mij getraind en voor een optimale uitrusting gezorgd.
2. Bart 2.0
‘’Hallo, ik ben op zoek naar Bart 2.0. Kent u hem misschien?’’ De vrouw met krullend haar kijkt me bedenkelijk aan. ‘’Bart 2.0 zegt u? Nee, ik geloof niet dat ik die ken.’’ Er valt een korte stilte. Uit mijn broekzak haal ik een foto tevoorschijn en laat die aan de vrouw zien. ‘’Dit is hem!’’ zeg ik, ‘’Gaat er nu misschien ergens een belletje rinkelen?’’ De vrouw bekijkt de foto aandachtig en antwoordt: ‘’hij komt me wel heel bekend voor. Is het misschien het broertje van Bart 1.0?’’ Verrast kijk ik haar aan. ‘’Min of meer,’’ antwoord ik, ‘’min of meer.’’