Inzet contextuele (systeem)therapie bij kinderrevalidatie: Een brede kijk op gezinnen en herstel
Maatschappelijk werker Jay Brand Flu heeft de opleiding contextuele therapie afgerond. Deze vorm van therapie richt zich niet alleen op de patiënt, maar ook op de dynamiek en relaties binnen het gezin, wat een cruciale bijdrage levert aan het herstelproces. Jay vertelt over de meerwaarde van contextuele therapie op de kinderafdeling.
Van maatschappelijk werk naar contextuele therapie
‘Ik werk al jaren als maatschappelijk werker en was gefascineerd door de relaties binnen gezinnen en hoe deze relaties het welzijn van gezinsleden beïnvloeden. Ik wilde hier meer mee doen en besloot me te specialiseren als contextueel therapeut. Deze therapievorm richt zich op de relaties tussen mensen, met name binnen het gezin en het gezin van herkomst. Ik wilde gezinnen helpen om inzicht te krijgen in de - vaak onbewuste - patronen die van generatie op generatie worden doorgegeven. Het is belangrijk om te begrijpen hoe deze dynamieken van invloed kunnen zijn op iemands gezondheid en welzijn, vooral in tijden van ziekte.
Een brede blik op gezinnen in de revalidatie
Als contextueel therapeut kijk ik heel breed naar de gezinnen van patiënten. Het gaat niet alleen om het kind dat bij ons revalideert, maar om het hele gezinssysteem. Hoe komt het dat dit gezin op deze manier met de situatie omgaat? Wat is helpend geweest in het verleden en hoe kunnen we dat nu inzetten? Deze bredere blik biedt meer inzicht in wat gezinnen nodig hebben om hun situatie te veranderen en beter om te gaan met de uitdagingen die revalidatie met zich meebrengt.
Diepgaande gesprekken
Het is een verrijking om gezinnen op een andere manier te bekijken. Ik heb geleerd om niet alleen naar de symptomen van een probleem te kijken, maar ook naar de onderliggende relaties en loyaliteiten binnen het gezin. Het is heel waardevol om diepgaande gesprekken te voeren met mensen, om hen erkenning te geven voor wie ze zijn en waarom ze op een bepaalde manier reageren. Het geeft meer begrip en inzicht, en helpt ons om veel efficiënter te werken. Uiteindelijk gaat het om het welzijn van het kind, maar we moeten het hele gezin in dat proces meenemen.
Contextuele (systeem)therapie voor elke patiënt
Op de kinderafdeling zijn we gestart met het project contextuele systeemtherapie. Vooraf geselecteerde gezinnen, met een kind dat aanhoudende lichamelijke klachten (ALK) heeft, worden uitgenodigd voor 5 systeemgesprekken. Hierbij zijn niet alleen de ouders en het kind, maar ook broers/zussen aanwezig. Deze gesprekken vinden plaats voorafgaand aan de klinische opname van het kind.
Mijn ideaal zou zijn dat elke patiënt toegang krijgt tot contextuele (systeem)therapie. Ik (en gelukkig ook mijn collega’s) vind dat dit extra aandacht verdient – niet alleen om de revalidatiebehandeling (en het effect ervan op de lange termijn) nog beter te laten verlopen, maar ook om onze patiënten en hun gezin van herkomst écht te zien en de kwaliteit van zorg te verbeteren.’