Het verhaal van Nurcan
Nurcan is geboren in Turkije met een heupdysplasie (haar heup zit niet goed in de kom). In 1976 kwam ze samen met haar moeder naar Nederland, haar vader woonde al in Nederland. Vanaf de dag dat Nurcan kon lopen, liep ze al mank maar de oorzaak hiervan was niet bekend. De huisarts zag niks geks maar de ouders van Nurcan vertrouwden het niet. Uiteindelijk kregen de ouders van Nurcan het advies van een orthopeed om haar te laten opereren. De ouders van Nurcan hebben 3 jaar lang nagedacht over deze moeilijke beslissing maar uiteindelijk werd Nurcan geopereerd. Na de operatie kwam Nurcan bij Rijndam terecht. Ze verbleef in de kliniek van de Adriaanstichting (voorganger van Rijndam).
Een indrukwekkende periode
Ze was het één na oudste kind op de afdeling. Naast het verblijf in de kliniek ging Nurcan naar school en zat ze op de Mytylschool de Brug. Ze was het enige kind dat kon lopen, de andere kinderen zaten allemaal in een rolstoel. Het was voor Nurcan een moeilijke maar ook leuke tijd die veel indruk op haar heeft gemaakt. Nurcan is een echt familiemens, ze miste haar familie enorm maar al snel leerde Nurcan andere patiënten kennen, waaronder Ellen. Ellen en Nurcan trokken veel met elkaar op. Nurcan “Tegen Ellen keek ik op. Ik voelde mij op dat moment heel zielig, Ik zat in het gips en wilde graag lopen, maar Ellen vertelde mij: Jij kan tenminste ooit weer lopen, ik kan dat helaas nooit meer.” Dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Ellen had namelijk een dwarslaesie en zat in een rolstoel.”
Ook op haar 11e keerde Nurcan weer terug in de kliniek van de Adriaanstichting. Hier heeft ze uiteindelijk 3 maanden gezeten. Ze heeft in de Adriaanstichting geleerd om met haar beperkingen om te gaan. Nurcan bleef onder behandeling van Rijndam. 20 jaar later kwam Nurcan Ellen weer tegen. Ellen herkende Nurcan niet meer, maar door samen herinnering en verhalen op te halen kwam de klik en het besef van 20 jaar geleden al snel weer terug. Ellen en Nurcan zijn nu nog steeds vriendinnen.
Met de rug tegen de muur
Op haar 33e besefte Nurcan dat ze het gevoel kreeg alsof ze met haar rug tegen de muur zat, het leven stelde met haar pijn niks voor. Ze was erg beperkt en had steeds veel pijn. Uiteindelijk kreeg Nurcan na een zware operatie een heupprothese. “Met deze prothese werd ik de gelukkigste persoon op de aarde.”
Helaas kreeg Nurcan na 5 jaar haar tweede heuprothese in 2016. Na 4 maanden in een zorghotel mocht Nurcan revalideren bij Rijndam locatie Erasmus MC. Nurcan: “Ik wilde graag mijn grenzen leren verleggen met behulp van mijn multidisciplinaire team. Waar ligt mijn grens? Kan ik misschien meer? Hiermee ging ik aan de slag met onder andere de fysio, psycholoog en revalidatiearts.”
Normaal gesproken is er ook een ergotherapeut bij dit team betrokken maar omdat Nurcan alles in haar huis al had aangepast had Nurcan de begeleiding van een ergotherapeut niet nodig. Tijdens haar revalidatietraject in het Erasmus MC heeft Nurcan kleine dingen geleerd die voor haar juist heel groot zijn. Nurcan: “Vanaf de grond lukte het mij niet om op te staan, onder begeleiding leerde ik dit. Ook leerde ik om op mijn geopereerde zij te liggen en leerde ik traplopen. Traplopen is voor veel mensen vanzelfsprekend maar ik kon dit niet. Na flink oefenen lukte het mij om door te lopen op de trap, in plaats van stapje voor stapje, voet voor voet, te zetten. Deze kleine dingen geven mij een gevoel van vrijheid, het gevoel dat ik het écht kan.”
Een eigen Porsche en Nike schoenen
Nurcan was altijd in strijd met zichzelf en de beperkingen maar ging niet met de pakken neerzitten. Dat blijkt, want ze leerde zelf om op een driewielfiets te fietsen. Nurcan: “De eerste keer fietsen op deze fiets voelde zo onwerkelijk en magisch. Door mijn fiets krijg ik weer mogelijkheden en vrijheid terug.” Nurcan blijft onder behandeling bij Rijndam en keert om de zoveel tijd weer terug om te kijken hoe het met haar gaat. Een van de behandelaren waar Nurcan onder behandeling is, is Susanne, fysiotherapeut van Rijndam. Met Susanne heeft Nurcan een fijne band opgebouwd. Susanne vroeg haar om haar bijzondere verhaal te delen tijdens een nieuwe medewerkersbijeenkomst van Rijndam. Nurcan wilde graag wat terugdoen en dit was een mooie stap voor haar. Tegenwoordig komt Nurcan vol trots op haar Porsche (zo noemt ze haar driewielfiets) naar Rijndam om te vertellen over de warme herinneringen en relatie met Rijndam en loopt ze de trap op en af met haar toffe aangepaste Nike schoenen!
De blik in haar ogen toen ze op de fiets stapte was echt onbetaalbaar!
Zo mooi om te zien hoe Nurcan verder kwam dan zij had verwacht! Ik heb echt respect voor haar veerkracht.